اندیشه - صفحه 26

بالاخره بیماری‌های تیروییدی پیامدهایی دارند که این پیامد‌ها را می‌توان با تغذیه کم کرد؛
برای مثال، افرادی که داروهای تیروییدی مصرف می‌کنند، باید مراقب زمان مصرف دارو و غذای‌شان باشند؛ چرا که مصرف هم‌زمان داروهای تیروییدی با برخی از غذاها در جذب دارو تداخل ایجاد می‌کند. خوردن غذاهای فیبری هم‌زمان با داروهای هورمونی در جذب داروها تاثیرات منفی می‌گذارد. از طرفی، این افراد باید از خوردن گردوی زیاد و سویا پرهیز کنند. کم‌کاری تیرویید نیز تبعاتی مثل چاقی دارد، در حالی که فرد مبتلا به پرکاری تیرویید از لاغری رنج می‌برد، و بنابراین لازم است علاوه بر دریافت دارو تحت رژیم هم باشد. حتی بهتر است بیماران تعداد وعده‌های غذایی‌شان را افزایش دهند و در مقابل، از حجم هر وعده مقداری کم کنند. دریافت پروتئین نیز باید کمی افزایش یابد. گنجاندن تخم مرغ، گوشت قرمز، گوشت ماکیان و ترکیب غلات و حبوبات در رژیم غذایی برای تأمین نیاز پروتئینی این عزیزان مهم تلقی می‌شود. برای کسانی که کم‌کاری تیرویید دارند و دچار چاقی هستند هم رژیم‌هایی در نظر گرفته می‌شود که علاوه بر تامین کالری و دریافت دارو، دچار اضافه وزن نشوند.

نه؛ اگر فردی کم‌کاری و پرکاری تیرویید دارد و تصور می‌کند که می‌تواند با رژیم غذایی آن را درمان کند، در اشتباه است. چنین چیزی امکان ندارد، مگر در موارد خاصی که برای مثال، کمبود ید بسیار شدیدی در بدن وجود داشته باشد و بدن به سمت گواتر یا کم‌کاری تیرویید می‌رود.
این نوع کمبود را می‌توان با اضافه کردن ید یا مصرف کردن نمک ید دار تامین کرد. اما اینکه کسی اگر کم‌کاری تیرویید داشت به جای مراجعه به پزشک غدد به رژیم غذایی روی بیاورد کار غلطی است.