پروستاتیت
پروستاتیت همان التهاب پروستات است که بیشتر در دوران
جوانی دیده می‌شود. این اختلال عامل مراجعه 8 درصد از بیماران به متخصصان
اورولوژی و 1 درصد از بیماران به مراکز بهداشتی- درمانی است، بنابراین به
عنوان شایع‌ترین مشکل دستگاه ادراری در آقایان زیر 50 سال شناخته می‌شود.
پروستاتیت انواع مختلفی دارد؛ از جمله پروستاتیت حاد عفونی، پروستاتیت مزمن
عفونی و پروستاتیت مزمن غیرعفونی.
• پروستاتیت حاد عفونی: این بیماری به‌دلیل عفونت در پروستات به‌وجود می‌آید و بسیار جدی است. ورود میکروب‌های روده به پروستات از طریق مجرای ادراری از شایع‌ترین عوامل آن محسوب می‌شود. عفونت ادراری، داشتن سوند ادراری، ضعف سیستم ایمنی بدن، رابطه جنسی نامتعارف و عفونت‌های مقاربتی نیز از دیگر عوامل مستعدکننده این بیماری هستند. علائم پروستاتیت حاد عفونی معمولا شامل تکرر ادرار، احساس فوریت در ادرار کردن، تب و لرز، سوزش ادرار، بدن‌درد، تهوع و استفراغ، جریان ادرار ضعیف، انزال دردناک، درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، تحتانی شکم و تحتانی پشت و گاهی احتباس ادرار می‌شود.
• پروستاتیت مزمن عفونی: این نوع پروستاتیت بسیار شایع است اما شدت علائم آن کمتر از پروستاتیت حاد عفونی است. تقریبا 10 درصد از آقایان طی دوره‌ای در زندگی خود علائم آن، به‌خصوص عفونت‌های عود‌کننده ادراری را تجربه می‌کنند.
این بیماری همراه با تب نیست و بیشتر با سوزش ادرار، فوریت ادرار، تکرر ادرار، شب‌بیداری برای ادرار کردن، انزال دردناک، درد پشت و درد میاندوراه تظاهر پیدا می‌کند. همچنین اگر بیمار آزمایش ادرار بدهد، عفونت در آن مشخص خواهد شد. درمان پروستاتیت مزمن عفونی با استفاده از آنتی‌بیوتیک طی 4 تا 6 هفته انجام می‌شود. البته بعضی افراد باید برای مدت طولانی‌تری دارو دریافت کنند. آلفابلاکرها (داروهای شل‌کننده پروستات) نیز در بهبود علائم تاثیرگذارند.
• پروستاتیت مزمن غیرعفونی: شایع‌ترین نوع پروستاتیت، نشانگان درد لگنی مزمن یا پروستاتیت مزمن غیرعفونی است. بیماران مبتلا به این نشانگان نشانه‌های پروستاتیت مزمن را تجربه می‌کنند اما در آزمایش ادرار و ترشحات پروستات خود میکروب ندارند. از جمله عوامل آن می‌توان به مجموعه‌ای از علل هورمونی، التهابی، ایمونولوژیک و عصبی اشاره کرد. احتمال ابتلا تحت استرس و اضطراب شدید روانی نیز بیشتر می‌شود. برای درمان معمولا از داروهای شل‌کننده عضلات پروستات، داروهای ضدالتهابی و دیگر شل‌کننده‌های عضلانی استفاده می‌شود اما باید یادآور شد که درمان این نوع پروستاتیت دشوار است.
• پروستاتیت حاد عفونی: این بیماری به‌دلیل عفونت در پروستات به‌وجود می‌آید و بسیار جدی است. ورود میکروب‌های روده به پروستات از طریق مجرای ادراری از شایع‌ترین عوامل آن محسوب می‌شود. عفونت ادراری، داشتن سوند ادراری، ضعف سیستم ایمنی بدن، رابطه جنسی نامتعارف و عفونت‌های مقاربتی نیز از دیگر عوامل مستعدکننده این بیماری هستند. علائم پروستاتیت حاد عفونی معمولا شامل تکرر ادرار، احساس فوریت در ادرار کردن، تب و لرز، سوزش ادرار، بدن‌درد، تهوع و استفراغ، جریان ادرار ضعیف، انزال دردناک، درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، تحتانی شکم و تحتانی پشت و گاهی احتباس ادرار می‌شود.
این
نوع پروستاتیت را می‌توان از طریق علائم بالینی، معاینه و بررسی‌های
آزمایشگاهی و رادیولوژیک تشخیص داد. درمان آن هم طی 4 تا 6 هفته با کمک
آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود، اما اگر بیماری شدید باشد، فرد باید برای دریافت
آنتی‌بیوتیک تزریقی و سرم در بیمارستان بستری شود و بعد درمان را با
آنتی‌بیوتیک خوراکی ادامه دهد.
• پروستاتیت مزمن عفونی: این نوع پروستاتیت بسیار شایع است اما شدت علائم آن کمتر از پروستاتیت حاد عفونی است. تقریبا 10 درصد از آقایان طی دوره‌ای در زندگی خود علائم آن، به‌خصوص عفونت‌های عود‌کننده ادراری را تجربه می‌کنند.
این بیماری همراه با تب نیست و بیشتر با سوزش ادرار، فوریت ادرار، تکرر ادرار، شب‌بیداری برای ادرار کردن، انزال دردناک، درد پشت و درد میاندوراه تظاهر پیدا می‌کند. همچنین اگر بیمار آزمایش ادرار بدهد، عفونت در آن مشخص خواهد شد. درمان پروستاتیت مزمن عفونی با استفاده از آنتی‌بیوتیک طی 4 تا 6 هفته انجام می‌شود. البته بعضی افراد باید برای مدت طولانی‌تری دارو دریافت کنند. آلفابلاکرها (داروهای شل‌کننده پروستات) نیز در بهبود علائم تاثیرگذارند.
• پروستاتیت مزمن غیرعفونی: شایع‌ترین نوع پروستاتیت، نشانگان درد لگنی مزمن یا پروستاتیت مزمن غیرعفونی است. بیماران مبتلا به این نشانگان نشانه‌های پروستاتیت مزمن را تجربه می‌کنند اما در آزمایش ادرار و ترشحات پروستات خود میکروب ندارند. از جمله عوامل آن می‌توان به مجموعه‌ای از علل هورمونی، التهابی، ایمونولوژیک و عصبی اشاره کرد. احتمال ابتلا تحت استرس و اضطراب شدید روانی نیز بیشتر می‌شود. برای درمان معمولا از داروهای شل‌کننده عضلات پروستات، داروهای ضدالتهابی و دیگر شل‌کننده‌های عضلانی استفاده می‌شود اما باید یادآور شد که درمان این نوع پروستاتیت دشوار است.